Τελειώνοντας έναν αγώνα έχω την δυνατότητα γυρίζοντας στο σπίτι να τον παρακολουθήσω όλον με ηρεμία, να διακρίνω τυχόν λάθη μου και να βελτιώνομαι μέσα απ’ αυτά
Ο Νίκος Καραϊσαρίδης είναι από τους πιο νέους βοηθούς της μεγάλης κατηγορίας. Σε ηλικία σε 29 ετών μπήκε στον πίνακα της σούπερ λίγκας το περασμένο καλοκαίρι και κέρδισε την εμπιστοσύνη της ΚΕΔ, η οποία τον όρισε σε 12 ματς στα οποία είχε εξαιρετική παρουσία. Μεταξύ αυτών και το ΑΕΚ-Πανθρακικός, με την περίφημη διακοπή. Ο προερχόμενος από την ΕΠΣ Πιερίας ρέφερι μίλησε στο “R” για την μέχρι τώρα πορεία του στη διαιτησία, αλλά και τις εμπειρίες του:
-Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία;
Πάντοτε έτρεφα μια τρομερή αγάπη για το ποδόσφαιρο. Έτσι άρχισα να παίζω σε νεαρή ηλικία, αλλά ένα σοβαρό πρόβλημα μου στέρησε την δυνατότητα να συνεχίσω να ασχολούμαι ως ποδοσφαιριστής. Ξαφνικά στα 18 μου και έχοντας ως πρότυπο τον αδερφό μου, ο οποίος ήδη ασχολούνταν ενεργά ως διαιτητής, πήρα την απόφαση να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σ’ ένα χώρο, ο οποίος θα μ’ έφερνε τόσο κοντά σ’ αυτό με το οποίο είχα πάθος να ασχοληθώ από μικρός.
-Πώς έγινε η επιλογή για την καριέρα βοηθού;
Στα πρώτα βήματα της διαιτητικής μου σταδιοδρομίας στα τοπικά πρωταθλήματα αγωνιζόμουν και ως διαιτητής και ως βοηθός. Στη συνέχεια ως αξιολογημένος πλέον διαιτητής στην Δ’ και βοηθός στην Γ’ εθνική και έχοντας πάντοτε την επιθυμία ν’ αγωνιστώ μια μέρα στην Α’ εθνική συνειδητοποίησα ότι ο ρόλος του βοηθού μου ταιριάζει περισσότερο και ότι πιθανόν θα μου έδινε την δυνατότητα να εκπληρώσω τον στόχο μου.
-Πώς αισθάνεστε που στις τηλεοπτικές μεταδόσεις οι κάμερες ζουμάρουν στις υποδείξεις των βοηθών με πάγωμα εικόνας και γραμμές; Είναι αυτό ένα επιπλέον άγχος σε σχέση με τις μικρότερες κατηγορίες;
Στο επίπεδο που βρίσκομαι το όποιο άγχος έχω είναι αναπόφευκτο. Ο ρόλος μου σ’ έναν αγώνα είναι να αποδίδω δικαιοσύνη και αυτό προσπαθώ να επιτυγχάνω, είτε παίζω σε αγώνα σούπερ λίγκας, είτε μικρότερης κατηγορίας. Η διαφορά μεταξύ τους έγκειται στο γεγονός ότι στην σούπερ λίγκα υπάρχει το πάγωμα της εικόνας και οι γραμμές για να πιστοποιούν το ορθό ή μη μιας υπόδειξης. Η τεχνολογία που διαθέτουν στην εποχή μας τα κανάλια με βοηθά να γίνομαι καλύτερος. Τελειώνοντας έναν αγώνα έχω την δυνατότητα γυρίζοντας στο σπίτι να τον παρακολουθήσω όλον με ηρεμία, να διακρίνω τυχόν λάθη μου και να βελτιώνομαι μέσα απ’ αυτά.
-Στην πρώτη σας σεζόν στη σούπερ λίγκα βρεθήκατε να είσαστε παρών στο ματς ΑΕΚ-Πανθρακικός που διακόπηκε. Τι σκεφτήκατε εκείνη τη στιγμή ή μετά;
Με την είσοδο των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ ήταν να τρέξω όσο πιο γρήγορα γίνεται προς τα αποδυτήρια για να προφυλάξω την σωματική μου ακεραιότητα. Αφού πέρασε η καταιγίδα και ηρέμησα, στεναχωρήθηκα πολύ γι’ αυτό το άσχημο γεγονός που δυσφήμησε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εύχομαι να είναι και το τελευταίο.
-Πόσες ώρες διαθέτετε καθημερινά στη διαιτησία για να διατηρείστε σε υψηλό επίπεδο;
Οι ανάγκες του σύγχρονου διαιτητή και βοηθού απαιτούν ν’ αφιερώνει πολλές ώρες από την προσωπική του ζωή για να ακολουθεί την ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται το ποδόσφαιρο. Οι δύο ώρες ενός αγώνα κρύβουν από πίσω ατελείωτες ώρες προπόνησης, μελέτη του ΚΑΠ και ανάλυση φάσεων από dvd και το ιντερνέτ.
-Τι φταίει για τις συνεχόμενες επιθέσεις (φραστικές και όχι μόνο) κατά
των διαιτητών και τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει το σκηνικό; Είναι
δυνατό να πάψει η καχυποψία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Στην Ελλάδα δυστυχώς ο διαιτητής είναι πάντα το βολικό εξιλαστήριο θύμα. Σ’ αυτό συντελεί η υπερβολική ενασχόληση των φιλάθλων και όχι μόνο, με την διαιτησία, ειδικά στις δύο μεγάλες κατηγορίες. Το γεγονός αυτό εντείνει την ήδη υπάρχουσα καχυποψία με αποτέλεσμα οι διαιτητές να γίνονται οι εύκολοι στόχοι. Πιστεύω ότι η καχυποψία μπορεί να περιοριστεί αν συνειδητοποιήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με το ποδόσφαιρο ότι οι διαιτητές είναι και αυτοί άνθρωποι με τα λάθη και τις παραλήψεις τους και ως εκ τούτου δεν μπορούν να στήνονται στον τοίχο με το παραμικρό.
-Ποιος είστε εκτός γηπέδων;Γεννήθηκα το 1983 στην Θεσσαλονίκη. Εργάζομαι ως νοσηλευτής στο δήμο Βόλβης. Είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και όπως στους αγώνες έτσι και στην προσωπική μου ζωή, προσπαθώ να περνάω απαρατήρητος. Τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνάω παρέα με καλούς φίλους.
-Κάποιος που δεν έχει... φράγκο για βασικές ανάγκες μπορεί να έχει στο μυαλό του το ποδόσφαιρο;Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς τον σπορ και ίσως η μεγαλύτερη διασκέδαση του Έλληνα. Είναι ένα μέσο με το οποίο ενώνονται άνθρωποι και λαοί και τους κάνει ν’ αφήνουν για λίγο στην άκρη τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν. Έτσι πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο θα έχει πάντα μία θέση στο μυαλό του ανθρώπου, ακόμα και σ’ αυτή την περίοδο κρίσης.
-Πόσο σας έχει επηρεάσει η κρίση και τι συναισθήματα σας γεννούν οι
καθημερινές θλιβερές ειδήσεις για τις συνέπειές της;
Όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εγώ προσπαθώ να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας. Με θλίβει ιδιαίτερα το γεγονός ότι πρόκειται για μια δύσκολη κατάσταση όπου ο περισσότερος κόσμος αναγκάστηκε ν’ αλλάξει ριζικά κάποιες από τις συνήθειες του ελέω κρίσης. Αυτό που πρωτίστως μ’ ενδιαφέρει είναι να μπορώ να εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου χωρίς να εξαρτώμαι από άλλους.
