Ο Δημήτρης Καλύβας μετά από 12 περίπου χρόνια παρουσίας σαν παρατηρητής στην Α’ εθνική και αφού προηγουμένως για μια τετραετία είχε σφυρίξει στη μεγάλη κατηγορία από τον περασμένο Νοέμβριο είναι μέλος της ΚΕΔ. Ο εκ Βοιωτίας παλαίμαχος ρέφερι, δάσκαλος στην εκτός διαιτησίας ζωή του μίλησε στο “R” για την ελληνική διαιτησία και αναφέρθηκε στο όραμα που έχει γι’ αυτή.
Ποιοι είναι οι στόχοι που θέτετε ως μέλος της ΚΕΔ/ΕΠΟ ;
Ο στόχος όλων των διοικήσεων ήταν ένας και μοναδικός. Η ποιοτική αναβάθμιση της διαιτησίας. Η διαφορά πάντα είναι στους ανθρώπους, είναι στην προσέγγιση, στη διαχείριση, στη φιλοσοφία διοίκησης, στα εφόδια, αλλά και στην εκπαίδευση που παρέχεται.
Οι στόχοι περνούν μέσα από τη συλλογικότητα και τη συνεργατικότητα των μελών της ΚΕΔ και αυτοί οι στόχοι πρέπει να διοχετευθούν ξεκάθαρα στους εμπλεκόμενους, που είναι οι διαιτητές.
Σε μια συγκυριακή εποχή που τα πάντα αλλάζουν καλούμεθα να σφυρηλατήσουμε τη διαιτητική προσωπικότητα στηριζόμενοι στο αξιακό σύστημα. Καλούμεθα να διοχετεύσουμε την πεποίθηση πως η διαιτητική καταξίωση περνάει μέσα από τη διαχρονικότητα, μέσα από τις συνεχείς καλές διαιτησίες και όχι από τη μία, την εφήμερη. Καλούμεθα ν΄ αγγίξουμε και να ενδυναμώσουμε τον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο των διαιτητών. Καλούμεθα να αλλάξουμε τις όποιες παρωχημένες διαιτητικές αντιλήψεις σε όποιους υπάρχουν και αν υπάρχουν. Καλούμεθα να ενδυναμώσουμε το επίπεδο της επιμόρφωσης με «βομβαρδισμό» γνωστικών προκλήσεων. Τα βήματα της εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια είναι τεράστια, τα αποτελέσματα όμως είναι μακροπρόθεσμα. Καλούμεθα να παγιώσουμε την αντίληψη και την αρχή σε κάθε διαιτητή πως σε κάθε αγώνα υπάρχουν ΔΥΟ ομάδες, ΔΥΟ χρώματα, αλλά ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ… ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ.
Καλούμεθα να επενδύσουμε στην ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ του διαιτητή στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΣΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ.
Πώς κρίνετε την πορεία της ελληνικής διαιτησίας; Το επίπεδο έχει ανέβει και κατά πόσο μπορούμε να πάμε ακόμα καλύτερα;
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Μόνο εμπαθείς, ιδιοτελείς και κακόβουλοι μπορεί να πουν το αντίθετο. Η εικόνα αυτή δεν άλλαξε τυχαία. Είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και μεθοδικής δουλειάς των προηγούμενων διοικήσεων. Δεν ανήκω σε εκείνους που αναθεματίζουν το «χθες» για να είναι στο απυρόβλητο ο δικός μου δρόμος. Έχω μάθει στη ζωή μου να διδάσκομαι και να κρατώ το καλό και έτσι να οικοδομώ το καλύτερο. Σε αυτή την καλή εικόνα της διαιτησίας δεν υπάρχει εφησυχασμός.
Υπάρχει προσπάθεια, υπάρχουν στόχοι, υπάρχει διαδρομή που μοιάζει με «ταξίδι» σε φουρτουνιασμένη θάλασσα γιατί εκτός από αυτά που πρέπει να δομήσεις πρέπει να νικήσεις και την κακοπιστία που υπάρχει.. Και το δικό μας όπλο είναι η αγωνιστική συνέπεια και συνέχεια.
Σε μια κοινωνία που υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης στο καθετί, όπου τα πάντα αμφισβητούνται, σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε «παρακμιακή κατηφόρα» ο χώρος της διαιτησίας κάνει σταθερά βήματα, βήματα προς τα πάνω. Προσεγγίζουμε τα ευρωπαϊκά πρότυπα, κινούμαστε πλέον συγκριτικά με το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι».
Τι μπορεί να γίνει κατά τη γνώμη σας για να σταματήσει η διαρκής ενασχόληση σχετικών και άσχετων στη χώρα μας με τους διαιτητές ως επί το πλείστον και κατά το ελάχιστον με όλα τα άλλα;
Δικός μας ρόλος δεν είναι να βάλουμε φραγμό στο… «Παπικό αλάθητο» και στην πολυπραγμοσύνη αυτών που μόνο τα αρνητικά βλέπουν.
Θεωρώ πως ο φίλαθλος κόσμος δεν «ξεγελιέται» πια εύκολα. Ξέρει πως σε όλα τα πρωταθλήματα γίνονται λάθη. Ξέρει πως το ανθρώπινο λάθος είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ύπαρξη. Και δυστυχώς πόσες φορές είδατε, πόσες φορές ακούσατε να αναδεικνύεται το θετικό; Λίγες έως καθόλου. Γιατί άραγε;
Η δική μας αποστολή είναι να ενισχύουμε, να μορφώνουμε, να διαμορφώνουμε καλύτερες συνθήκες στην αγωνιστική διαδρομή του διαιτητή, να ελέγχουμε την αγωνιστική επίδοση και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε αυτή.
Σ΄ αυτό τον επαναπροσδιορισμό του αξιακού συστήματος που επιβάλλεται να κάνει η κοινωνία μας φαίνεται να χαράζει η ώρα της «απόκτησης ποδοσφαιρικής παιδείας» και αυτό θα γίνει μέσα από την ενημέρωση, μέσα από την επικοινωνία.
Ήδη στα σχολεία δημιουργούνται τουρνουά ποδοσφαιρικών αγώνων με ευθύνη των γυμναστών, οι οποίοι στα ολοήμερα σχολεία διδάσκουν κανονισμούς διαιτησίας.
Είστε υπεύθυνος ορισμών στη Β΄ εθνική, που είναι ο προθάλαμος της μεγάλης κατηγορίας. Πόσο εύκολο είναι να γίνει η διαλογή αυτών που θα κάνουν το βήμα προς τα πάνω και αυτών που θα μείνουν εκεί;
Είναι γεγονός πως το φετινό πρωτάθλημα στη Football league είναι από τα πιο ανταγωνιστικά τα πιο συναρπαστικά. Κι όμως τα λάθη έως τώρα είναι ελάχιστα.
Αυτό είναι δείγμα της προσπάθειας των διαιτητών, που θέλουν να υλοποιήσουν το στόχο, το όνειρο. Και το ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό θα υλοποιηθεί με σκληρή δουλειά με συνεχή εγρήγορση με την πρέπουσα αγωνιστική διαχείριση, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με διαδρομή.
Ο εφησυχασμός, η χαλαρότητα , η απογείωση του εγωκεντρισμού και οι αγωνιστικές παρεκτροπές θα τους εκτροχιάσουν από τους στόχους, που οι ίδιοι έχουν θέσει και προσδοκούν να πετύχουν.
Παρακολουθούμε την αγωνιστική τους πορεία και την ίδια σοβαρότητα και υπευθυνότητα που έχουν στους αγωνιστικούς χώρους πρέπει να επιδεικνύουν και εκτός αυτών. Είναι πρότυπα στην κοινωνία και πρέπει να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους με τις πρέπουσες αξίες.
Με αξιοκρατικούς όρους, οι αφοσιωμένοι στη λογική των αξιών και αρχών αυτών θα πορεύονται ανοδικά. Και επειδή η ικανότητα και η αξιοσύνη είναι σε αρκετούς, τη διαφορά θα κάνουν αυτοί που δίνουν έμφαση και στη διαιτητική λεπτομέρεια.
Ταλέντο στη νέα γενιά υπάρχει;
Οι συνθήκες σαφώς είναι ευνοϊκότερες, τα εφόδια, οι παροχές και οι παραστάσεις περισσότερες. Η εκπαίδευση σαφώς και δεν έχει καμία σχέση με το χθες. Το ταλέντο μόνο του δε δημιουργεί προοπτικές. Ο συγκερασμός εργατικότητας και ταλέντου ανοίγει δρόμους.
Είστε ικανοποιημένος από την προσέλευση νέων παιδιών στη διαιτησία; Κατά πόσον έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο το μεγαλύτερο ποσοστό να σταματά μετά από λίγα ματς;
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη εισροή καινούριων διαιτητών στις σχολές διαιτησίας με αξιοπρόσεκτα ποιοτικά στοιχεία. Το μορφωτικό επίπεδο και η αθλητική παρουσία, είναι τα πιο εμφανή. Τους ευκαιριακούς και τους φυγόπονους τους αναγκάζουν σε «απόδραση» οι ίδιες απαιτήσεις της διαιτησίας, που είναι πολλές.
Οι νέες γενιές των ελλήνων διαιτητών πιστεύετε ότι είναι πιο επαγγελματίες σε σχέση με τις παλαιότερες; Υπάρχει ακόμα χώρος και για τους χομπίστες έστω και σε τοπικό επίπεδο;
Τον χαρακτηρισμό «επαγγελματισμός» τον κατακτά το ίδιο το άτομο με τη συνέπειά του και την υπεύθυνη στάση του απέναντι στις πολλαπλές υποχρεώσεις του. Στη χώρα μας δυστυχώς οι ταμπέλες πιστοποιούν και αξιολογούν τις ικανότητες ενός ατόμου. Το μεγαλύτερο ποσοστό των διαιτητών έχουν υπεύθυνη και συνεπή στάση έναντι των υποχρεώσεών τους και λειτουργούν με όλα εκείνα τα δεδομένα που προσδιορίζουν τον επαγγελματισμό.
Σήμερα απαιτείται να αφιερώνει κανείς πολλές ώρες για να διατηρείται σε υψηλό επίπεδο στη διαιτησία. Με τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας πόσο εύκολο είναι για κάποιον να το υλοποιεί αυτό;
Ο διαιτητής με δεδομένο την αυξημένη ή ελλειμματική του εργατικότητα και ετοιμότητα θα συμβάλλει θετικά ή αρνητικά, ως συνδετικός κρίκος, στην παρουσίαση του θεάματος, του κατά γενική ομολογία θεαματικότερου αθλήματος, που είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό θα είναι αποτέλεσμα του χρόνου που αφιερώνει ο διαιτητής, αλλά και άλλων λειτουργιών και ικανοτήτων που πρέπει να διαθέτει.
Οι δύσκολες συνθήκες που ακουμπούν την ελληνική κοινωνία έχουν αντίκτυπο και στο διαιτητή, γιατί είναι κι αυτός κομμάτι της κοινωνίας, είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ με λάθη, με παραλείψεις και που καλείται σε κλάσματα δευτερολέπτου με βάση το γνωστικό του υπόβαθρο, με βάση την προσλαμβάνουσα εικόνα στο γήπεδο να πάρει μια απόφαση, μια απόφαση που να είναι και δίκαιη και πειστική στην απύθμενη κακοπιστία μας.
Πεποίθηση, και θέλω όλων μας, είναι, να δομήσουμε την εμπιστοσύνη του συνόλου των εμπλεκόμενων στον Ελληνα διαιτητή. Και νομίζω πως το αξίζει. Και σε αυτή την προοπτική εμείς με θετική σκέψη θα προσπαθήσουμε να επενδύσουμε αξιοκρατικά στο αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που υπάρχει για να αναδείξουμε ακόμα περισσότερο τις τεράστιες δυνατότητες και ικανότητες των Ελλήνων διαιτητών. Για να μπορούμε να μιλάμε για τον Έλληνα Ευρωπαίο διαιτητή, για να μπορούμε να μιλάμε για τον Παγκόσμιο Έλληνα Διαιτητή.
Η ανακύκλωση της μιζέριας μας πρέπει να έχει τέλος. Και όλοι πρέπει να συμβάλλουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση.
