Ο Τρύφωνας Πετρόπουλος είναι από νέα πρόσωπα της ελληνικής διαιτησίας και ελπίδα για το αύριο. Αν και μόλις το καλοκαίρι μπήκε στον πίνακα της σούπερ λίγκας, είχε ήδη… ευρωπαϊκή εμπειρία, αφού συμμετείχε μαζί με τον Τάσο Παπαπέτρου και τον Πολυχρόνη Κωσταρά στο πρόγραμμα COREτης ΟΥΕΦΑ, κάτι που ο ίδιος χαρακτηρίζει εμπειρία ζωής.
-Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολιόμουν με τον αθλητισμό. Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο μου πρότεινε ο παλιός προπονητής μου στο ποδόσφαιρο να πάω στη σχολή διαιτητών. Στην αρχή ένιωσα κάπως περίεργα, αλλά από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στη σχολή ένιωσα οικεία και κατάλαβα ότι εντάχθηκα πραγματικά σε μια ομάδα, μια οικογένεια. Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω με ζήλο και ονομάστηκα διαιτητής. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΕΠΣ Αρκαδίας και συγκεκριμένα τον πρόεδρο της κ. Νίκο Προύντζο που πίστεψε σε μένα από τα πρώτα βήματα μου στη διαιτησία. Επίσης όλους τους ανθρώπους της ΚΕΔ/ΕΠΟ, που δείχνουν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, καθώς και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους της αρκαδικής διαιτησίας, που από τότε που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα με στηρίζουν και είναι δίπλα μου κάθε στιγμή.
-Πώς έγινε η επιλογή για την καριέρα βοηθού;
Η επιλογή για βοηθός διαιτητή έγινε εντελώς τυχαία. Όταν έτρεξα για πρώτη φορά τα τεστ για να αξιολογηθώ με έβαλαν από την επιτροπή διαιτησίας στους πίνακες ως βοηθό διαιτητή. Στην αρχή παραξενεύτηκα λίγο για να πω την αλήθεια, αλλά έπειτα σκέφτηκα να το δοκιμάσω. Έπαιξα τα πρώτα μου παιχνίδια και κατάλαβα ότι η δουλειά του βοηθού είναι εξίσου δύσκολη όπως του διαιτητή,με αποφάσεις καθοριστικές για την έκβαση του παιχνιδιού.
-Ποιές οι εντυπώσεις σας, αλλά και η εμπειρίες σας από το πρόγραμμα CORE της ΟΥΕΦΑ;
Τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα CORE της ΟΥΕΦΑ θα τη χαρακτήριζα εμπειρία ζωής. Το να γνωρίσω από κοντά ανθρώπους που έχουν μεγαλουργήσει στο χώρο της διαιτησίας σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν κάτι το μοναδικό. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκομίσαμε σ' αυτό το σεμινάριο θα μας βοηθήσουν στη μετέπειτα πορεία μας. Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους μου να καταφέρουν να παρακολουθήσουν προγράμματα τέτοιου βεληνεκούς.
-Πώς αισθάνεστε που στις τηλεοπτικές μεταδόσεις οι κάμερες ζουμάρουν στις υποδείξεις των βοηθών με πάγωμα εικόνας και γραμμές;
Είναι κάτι που γίνεται κυρίως στην σούπερ λίγκα.Είμαι, όμως, προσηλωμένος στον αγώνα και προσπαθώ να παίρνω την σωστή απόφαση σε κλάσματα δευτερολέπτου για να κάνω σωστά τη δουλειά μου όσο μπορώ. Ετσι, όλο αυτό με την τηλεοπτική κάλυψη και τις κάμερες περνάει σε δεύτερη μοίρα.
-Ποια η άποψή σας για την τεχνολογία γραμμής που μπαίνει στο ποδόσφαιρο;
Η τεχνολογία γραμμής είναι κάτι καινούριο στο χώρο του ποδοσφαίρου.Είναι σε μεταβατικό στάδιο ακόμα και πιστεύω ότι η ΦΙΦΑ το κάνει αυτό ώστε σε μια δύσκολη φάση που δεν διακρίνεται από το ανθρώπινο μάτι να μην παρθεί λάθος απόφαση και αδικηθεί μια ομάδα.
-Πόση ώρα χρειάζεται να αφιερώσετε καθημερινά στη διαιτησία για να διατηρείστε σε υψηλό επίπεδο;
Η καθημερινή ενασχόληση με τη διαιτησία είναι αυτή που σου εξασφαλίζει και το υψηλό επίπεδο. Αρχικά πρέπει να προπονείσαι καθημερινά τουλάχιστον για μια ώρα έτσι ώστε να διατηρείσαι σε άριστη φυσική κατάσταση. Παράλληλα πρέπει να ενημερώνεσαι και να αναλύεις εκτενώς τις φάσεις των αγώνων, για να διορθώνεις τα λάθη σου και να μαθαίνεις από αυτά. Για μένα το να ασχολείσαι δύο ώρες τη μέρα είναι απαραίτητο, αλλά όχι και απόλυτα επαρκές. Όμως η καθημερινή εργασία περιορίζει σημαντικά το χρόνο σου.
-Τι φταίει για τις συνεχόμενες επιθέσεις (φραστικές και όχι μόνο) κατά των διαιτητών και τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει το σκηνικό; Είναι δυνατό να πάψει η καχυποψία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Είναι γεγονός ότι ο διαιτητής είναι συνήθως ο εύκολος στόχος για μερίδα οπαδών, που είναι απογοητευμένοι από την έκβαση της αναμέτρησης. Αυτό είναι αποτέλεσμα της προκατάληψης αυτής της μερίδας απέναντι στους ανθρώπους της διαιτησίας. Όμως το φαινόμενο αυτό έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό με το πέρασμα των χρόνων. Γι 'αυτό ευθύνεται κυρίως το άμεμπτο και άρτιο έργο της ελληνικής διαιτησίας, που έχει να επιδείξει εξαιρετικά ταλαντούχους διαιτητές, οι οποίοι ξεχωρίζουν ακόμη και στην Ευρώπη. Στο χώρο του αθλητισμού και συγκεκριμένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει καχυποψία από μια μερίδα φιλάθλων. Πάντως τα τελευταία χρόνια πιστεύω το φαινόμενο αυτό έχει περιοριστεί σημαντικά, αλλά δεν είναι δυνατόν να πάψει να υπάρχει γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου.
-Ποιος είστε εκτός γηπέδων;
Η ενασχόλησή μου με τη διαιτησία αποτελεί μέρος και της καθημερινότητας μου. Είμαι καθηγητής φυσικής αγωγής και εργάζομαι στο ΔΑΚ Τρίπολης και συγκεκριμένα στο χώρο του κολυμβητηρίου. Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου γιατί έχω την τύχη να ασχολούμαι με τα παιδιά. Τον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να διασκεδάζω με φίλους και να κάνω ταξίδια.
-Πόσο σας έχει επηρεάσει η κρίση και τι συναισθήματα σας γεννούν οι καθημερινές θλιβερές ειδήσεις για τις συνέπειές της;
Επειδή πέρα από τη διαιτησία είμαστε και εμείς άνθρωποι σίγουρα η κρίση δε με έχει αφήσει ανεπηρέαστο. Λόγω της δουλειάς μου συναναστρέφομαι καθημερινά με παιδιά και κατανοώ τα προβλήματα που έχει το καθένα απ’ αυτά, καθώς και οι οικογένειές τους, που κάνουν τεράστιες προσπάθειες για να καλύψουν τις ανάγκες τους.Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και επειδή οι άνθρωποι καταφεύγουν εκεί για να ξεφύγουν έστω και για λίγο από τη δύσκολη καθημερινότητά τους, αισθάνομαι πολύ τυχερός και χαρούμενος που συμβάλω και εγώ με τη σειρά μου σε αυτή γιορτή.
